Toen ik drie jaar oud was, vroeg ik mijn vader om een foto van mij te maken voor onze auto. Elke vakantie raakte ik gefascineerd door zijn camera, een Dacora Dignette. Ondanks mijn nieuwsgierigheid kon mijn vader me nooit uitleggen hoe de camera werkte. Toch maakten we vele zwart-wit foto's. 

In mijn tienerjaren probeerde ik via boeken meer te leren over fotografie, maar zonder succes. Geen van mijn vrienden kon me helpen; voetbal domineerde mijn leven en liet weinig ruimte over voor andere interesses. Dit was allemaal voor het digitale tijdperk.

Wel ging ik regelmatig met mijn schoonbroer naar vliegmeetings, waar ik mijn fotografische vaardigheden probeerde te verbeteren. Ik draaide aan het diafragma en de sluiter totdat de lichtmeter in het midden stond. Ondertussen was ik de aangewezen fotograaf voor familiefeesten en doopceremonies, en iedereen prees mijn foto's. Ik dacht dat ik goed bezig was, maar wist ik veel.

Toen mijn vrouw zwanger was van ons eerste kind, pakte ik de camera weer op. En zeker na de geboorte van ons tweede kind. Maar voetbal bleef een grote rol spelen in mijn leven; ik volgde een trainersopleiding en was vijftien jaar lang trainer. Uiteindelijk had ik genoeg van de voetbalwereld, waar connecties belangrijker leken dan talent.

Met mijn nieuwe vrije tijd besloot ik avondschool te volgen bij SNA in Berchem, nu Encora. Daar, in de Cadixstraat bij de Londenbrug, kon ik fotografie studeren. Ik volgde alle modules, een traject van vier en een half jaar. Gedreven door mijn passie vlogen die jaren voorbij. Eindelijk werden de geheimen van de camera onthuld.

De lessen begonnen met eenvoudige opdrachten die steeds uitdagender werden. Tijdens de eerste module gebruikte ik amper de camera; we startten met een camera obscura en veel theorie en wiskunde. Maar met elke module groeide mijn zelfvertrouwen en kennis.

Veel medestudenten haakten af, maar ik hield vol en haalde mijn getuigschrift. Eindelijk kon ik mezelf fotograaf noemen. Net als met een rijbewijs: je denkt dat je kan rijden, maar het echte leren begint pas daarna. Nu maak ik geen foto's meer, ik creëer ze.

​

                                             Imre Szabó